Η κοξάρθρωση είναι μια συχνή εκφυλιστική-δυστροφική νόσος της άρθρωσης του ισχίου, στην οποία, λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία ή άλλων παραγόντων, παρατηρείται σταδιακή καταστροφή της άρθρωσης της μηριαίας κεφαλής και της κοτύλης. Συνοδεύεται από πόνο και περιορισμό στο εύρος των κινήσεων ποικίλης βαρύτητας, που εξαρτάται από το στάδιο ανάπτυξης. Και αν στο αρχικό στάδιο είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η κοξάρθρωση με συντηρητικές μεθόδους, τότε στο 3ο στάδιο είναι δυνατό να σωθεί η κατάσταση και να διατηρηθεί η ικανότητα εργασίας της άρθρωσης του ισχίου, δηλαδή να αποφευχθεί η αναπηρία απλώς με τη διεξαγωγή μιας επέμβασης .
Ανήκει στην αρθροπάθεια και μπορεί να συνοδεύεται από την ανάπτυξη παρόμοιων διεργασιών σε άλλες αρθρώσεις και αυτή η παθολογία αποτελεί περίπου το 12% όλων των ασθενειών του μυοσκελετικού συστήματος. Ωστόσο, ο όρος «κοξάρθρωση» μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για να περιγράψει εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στην άρθρωση του ισχίου.
Τι είναι η κοξάρθρωση
Η κοξάρθρωση είναι μια σύνθετη παθολογία της μιας ή και των δύο αρθρώσεων του ισχίου, στην οποία καταστρέφονται τα στρώματα χόνδρου που καλύπτουν την κεφαλή του μηριαίου και την κοτύλη, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του μεγέθους του αρθρικού χώρου. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, παρατηρείται η εμφάνιση παραμορφώσεων των επιφανειών των οστών και ο σχηματισμός οστικών εκβλαστήσεων που ονομάζονται οστεόφυτα σε αυτές.
Η κοξάρθρωση είναι η δεύτερη πιο συχνή νόσος του μυοσκελετικού συστήματος. Πιο συχνά διαγιγνώσκεται μόνο γονάρθρωση, δηλαδή εκφυλιστική-δυστροφική αλλαγή στην άρθρωση του γόνατος. Ωστόσο, η πιθανότητα αναπηρίας με κοξάρθρωση είναι σημαντικά μεγαλύτερη.
Ολόκληρη η άρθρωση του ισχίου περικλείεται σε ένα ειδικό περίβλημα που ονομάζεται αρθρική κάψουλα. Έχει μια λεγόμενη αρθρική μεμβράνη που παράγει το αρθρικό υγρό. Αυτό το υγρό είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία της άρθρωσης καθώς όχι μόνο λιπαίνει τον υαλώδη χόνδρο αλλά είναι επίσης πηγή θρεπτικών συστατικών για αυτόν.
Φυσιολογικά, ο χόνδρος συνεχώς φθείρεται και αποκαθίσταται αμέσως ως αποτέλεσμα της συνεχούς διαδικασίας αναγέννησης που πραγματοποιείται με τη βοήθεια ουσιών που εισέρχονται σε αυτόν από το αρθρικό υγρό. Ωστόσο, με τραυματισμούς ή αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία, η ταχύτητα των αναγεννητικών διεργασιών μειώνεται, γεγονός που οδηγεί σε σταδιακή φθορά του υαλώδους χόνδρου και στην ανάπτυξη της κόξαρθρωσης.
Αυτό οφείλεται σε αλλαγές στην ποσότητα του αρθρικού υγρού που παράγεται και στη σύστασή του. Υπό την επίδραση δυσμενών παραγόντων, γίνεται παχύτερο και παράγεται σε μικρότερο όγκο. Ως αποτέλεσμα, το αρθρικό υγρό δεν μπορεί πλέον να τροφοδοτήσει τον υαλώδη χόνδρο με όλες τις απαραίτητες ουσίες στη σωστή ποσότητα, γεγονός που οδηγεί σε γρήγορη αφυδάτωση και αραίωση. Σταδιακά, η αντοχή και η ελαστικότητα του χόνδρου μειώνεται, οι περιοχές αποκόλλησης των ινών που τον αποτελούν, σχηματίζονται ρωγμές σε αυτόν και μειώνεται επίσης το πάχος. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να ανιχνευθούν με ενόργανες διαγνωστικές διαδικασίες, ιδιαίτερα, η στένωση του αρθρικού χώρου εφιστά την προσοχή.
Η στένωση του διαστήματος της άρθρωσης οδηγεί σε αυξημένη τριβή μεταξύ των οστικών δομών που αποτελούν την άρθρωση του ισχίου και αυξημένη πίεση στον ήδη υποβαθμισμένο υαλώδη χόνδρο. Αυτό την καταστρέφει ακόμη περισσότερο, γεγονός που επηρεάζει τη λειτουργία της άρθρωσης και την κατάσταση του ατόμου, αφού οι παραμορφωμένες περιοχές εμποδίζουν την εύκολη ολίσθηση της κεφαλής του μηριαίου στην κοτύλη. Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν συμπτώματα κόξαρθρωσης.
Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οι παθολογικές αλλαγές επιδεινώνονται και ο υαλώδης χόνδρος φθείρεται όλο και περισσότερο. Στη συνέχεια, σε ορισμένες περιοχές εξαφανίζεται εντελώς, γεγονός που οδηγεί σε έκθεση των οστών και απότομη αύξηση του φορτίου στην άρθρωση. Δεδομένου ότι η μηριαία κεφαλή τρίβεται απευθείας στο οστό όταν κινείται στην κοτύλη, εμφανίζεται έντονος πόνος και σοβαρός περιορισμός της κίνησης. Σε αυτή την περίπτωση, η πίεση των δομών των οστών μεταξύ τους οδηγεί στο σχηματισμό οστικών αναπτύξεων στην επιφάνειά τους.
Τα σχηματισμένα οστεόφυτα μπορεί να έχουν αιχμηρά μέρη που μπορεί να τραυματίσουν τους μύες και τους συνδέσμους που περιβάλλουν την άρθρωση του ισχίου. Αυτό οδηγεί σε έντονο πόνο τόσο απευθείας στην περιοχή της άρθρωσης όσο και στη βουβωνική χώρα, τους γλουτούς και τους μηρούς. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής προστατεύει το τραυματισμένο πόδι, το καταπονεί λιγότερο και προσπαθεί να αποφύγει τις περιττές κινήσεις με αυτό. Αυτό δημιουργεί μυϊκή ατροφία, η οποία επιδεινώνει περαιτέρω τις κινητικές διαταραχές και τελικά οδηγεί σε χωλότητα.
αιτίες
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την ανάπτυξη της κοξάρθρωσης, αν και σε σπάνιες περιπτώσεις εμφανίζεται στο πλαίσιο της απουσίας οποιωνδήποτε προαπαιτούμενων. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για παρουσία πρωτοπαθούς ή ιδιοπαθούς κοξάρθρωσης. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, διαγιγνώσκεται δευτεροπαθής κοξάρθρωση, η οποία γίνεται λογική συνέπεια μιας σειράς ασθενειών ή αλλαγών στην κατάσταση του μυοσκελετικού συστήματος. Μπορεί να προκληθεί από:
- Τραυματισμοί της άρθρωσης του ισχίου διαφόρων ειδών, συμπεριλαμβανομένων καταγμάτων, εξαρθρώσεων, μώλωπες, διαστρέμματα ή ρήξεις συνδέσμων.
- βαριά σωματική εργασία, επαγγελματικά αθλήματα, ιδίως άρση βαρών, αλεξίπτωτο, αθλήματα άλματος·
- καθιστική ζωή;
- Παχυσαρκία, η οποία αυξάνει σημαντικά το φορτίο στις αρθρώσεις του ισχίου.
- εστίες χρόνιων λοιμώξεων στο σώμα.
- συγγενείς δυσπλασίες των αρθρώσεων του ισχίου όπως δυσπλασία ή εξάρθρωση.
- Μεταβολικές ασθένειες και ενδοκρινικές διαταραχές, ιδίως ουρική αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης, ιδιαίτερα σε μη αντιρροπούμενη μορφή.
- άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου, η οποία μπορεί να προκύψει από κάταγμα του αυχένα του μηριαίου, ειδικά κατά τη συντηρητική θεραπεία.
- φλεγμονώδεις ασθένειες των αρθρώσεων, συμπεριλαμβανομένης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της θυλακίτιδας, της τενοντίτιδας.
- ασθένειες της σπονδυλικής στήλης?
- γενετική προδιάθεση;
- η παρουσία κακών συνηθειών, ιδιαίτερα του καπνίσματος.
Ωστόσο, η κύρια αιτία της κοξάρθρωσης εξακολουθεί να είναι οι αναπόφευκτες αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και η παρουσία των παραπάνω παραγόντων αυξάνει μόνο την πιθανότητα και την ταχύτητα ανάπτυξής της.
Συμπτώματα της κοξάρθρωσης
Η νόσος χαρακτηρίζεται από σταδιακή εξέλιξη με συστηματική αύξηση της έντασης των συμπτωμάτων. Ως εκ τούτου, στο αρχικό στάδιο μπορεί να είναι ασυμπτωματικό ή μόνο περιστασιακά να προκαλεί άγχος στους ασθενείς, αλλά στη συνέχεια η κατάσταση της άρθρωσης του ισχίου επιδεινώνεται, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της σοβαρότητας των σημείων της κόξαρθρωσης, μέχρι αφόρητου πόνου και σημαντική μείωση της κινητικότητα.
Έτσι, οι εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στην άρθρωση του ισχίου συνοδεύονται από:
- Πόνος ποικίλης έντασης, που εμφανίζεται αρχικά μετά την άσκηση ή το περπάτημα και υποχωρεί μετά την ανάπαυση. Σταδιακά, η βαρύτητα του συνδρόμου του πόνου αυξάνεται, εμφανίζεται πιο συχνά, διαρκεί περισσότερο και μειώνονται οι περίοδοι μεταξύ της στιγμής της φόρτισης της άρθρωσης και της εμφάνισης του πόνου. Αργότερα, ο πόνος είναι σχεδόν σταθερός, ακόμη και σε ηρεμία, και γίνεται αφόρητος. Χαρακτηριστικός είναι ο αυξημένος πόνος σε οποιοδήποτε στάδιο της εξέλιξης της νόσου με υποθερμία και κατά την ανύψωση βαρέων αντικειμένων.
- Περιορισμοί στην κινητικότητα της άρθρωσης του ισχίου, που αρχικά εκδηλώνονται με μικρές δυσκολίες στην υλοποίηση στροφικών κινήσεων του ποδιού. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζεται πρωινή δυσκαμψία, η οποία εξαφανίζεται αφού «διασκορπιστεί» ο ασθενής. Αυτό μπορεί να συνοδεύεται από την εμφάνιση οιδήματος στην άρθρωση του ισχίου. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, οι περιορισμοί κινητικότητας γίνονται πιο έντονοι και επίμονοι, δηλαδή δεν εξαφανίζονται μετά από μια περίοδο προθέρμανσης. Οι ασθενείς παρατηρούν μείωση του πλάτους των κινήσεων των ποδιών και στη συνέχεια χάνουν εντελώς την ικανότητα να εκτελούν ορισμένες κινήσεις.
- Σκάσιμο στην άρθρωση του ισχίου που εμφανίζεται κατά το περπάτημα ή την άσκηση σωματικής εργασίας, ειδικά κατά τις διατάσεις. Γίνεται το αποτέλεσμα της τριβής των γυμνών οστικών δομών μεταξύ τους, η οποία συνοδεύεται από απότομη αύξηση του πόνου.
- Σπασμός των μυών του μηρού, που οδηγεί σε διάχυτο πόνο στον μηρό. Αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα της προσκόλλησης διαφόρων ενδοαρθρικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της συμπίεσης των νεύρων, της υπερβολικής διάτασης των συνδέσμων που περιβάλλουν την άρθρωση, καθώς και της ανάπτυξης αρθρίτιδας, δηλ. H. φλεγμονή της αρθρικής μεμβράνης και συσσώρευση φλεγμονώδους συλλογής στην κοιλότητα της άρθρωσης του ισχίου.
- Χωλότητα, η οποία είναι αρχικά το αποτέλεσμα της ασυνείδητης επιθυμίας του ασθενούς να ξεφορτώσει την πάσχουσα άρθρωση και να μετατοπίσει το βάρος στο υγιές πόδι για να αποφύγει την εμφάνιση ή επιδείνωση του πόνου και στη συνέχεια την ανάπτυξη μυϊκής σύσπασης. Το τελευταίο φαινόμενο εμφανίζεται ήδη στα τελευταία στάδια της κοξάρθρωσης και οδηγεί στην αδυναμία του ασθενούς να ισιώσει πλήρως το πόδι και, επιπλέον, να το κρατήσει σε αυτή τη θέση. Ως αποτέλεσμα, το κάτω άκρο με την προσβεβλημένη άρθρωση του ισχίου βρίσκεται συνεχώς σε ελαφρώς λυγισμένη θέση, γεγονός που προκαλεί χωλότητα.
- Η μείωση του μήκους του ποδιού, η οποία συμβαίνει ειδικά με σοβαρές εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές στην άρθρωση του ισχίου, συνοδεύεται όχι μόνο από στένωση του χώρου της άρθρωσης, αλλά και από ισοπέδωση της κεφαλής του μηριαίου, μυϊκή ατροφία. Ως αποτέλεσμα, το άρρωστο πόδι γίνεται 1 ή περισσότερα εκατοστό μικρότερο από το υγιές.
Η κοξάρθρωση μπορεί να επηρεάσει τόσο τη μία άρθρωση του ισχίου όσο και τις δύο ταυτόχρονα. Αλλά εάν στην πρώτη περίπτωση τα συμπτώματα της νόσου παρατηρούνται μόνο στη μία πλευρά, τότε στη δεύτερη θα είναι όχι μόνο αμφοτερόπλευρα, αλλά και διαφορετικά σε ένταση. Εξαρτάται από το βαθμό καταστροφής της αντίστοιχης άρθρωσης του ισχίου.
βαθμός κοξάρθρωσης
Η φύση των εκδηλώσεων της νόσου εξαρτάται από το στάδιο της ανάπτυξής της. Συνολικά υπάρχουν 3 βαθμοί κοξάρθρωσης, ο πρώτος από τους οποίους θεωρείται ο ελαφρύτερος. Στα αρχικά στάδια της εμφάνισης εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να παρατηρηθεί μόνο επεισοδιακός πόνος. Κατά κανόνα, αυτό συμβαίνει μετά από έντονη σωματική καταπόνηση, αθλήματα ή μακρύ περίπατο. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς συνήθως δεν το δίνουν σημασία, αποδίδοντάς το σε κόπωση και θεωρώντας το ως φυσιολογικές αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία. Από αυτή την άποψη, η κοξάρθρωση πρώτου βαθμού διαγιγνώσκεται μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις, η οποία συνήθως εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης για άλλο λόγο.
Στην περαιτέρω πορεία τα συμπτώματα εντείνονται και είναι ήδη αισθητά στην κοξάρθρωση δεύτερου βαθμού. Αυτό το στάδιο ανάπτυξης της παθολογίας χαρακτηρίζεται από στένωση του χώρου της άρθρωσης κατά 50%, καθώς και από την εμφάνιση σημείων παραμόρφωσης της κεφαλής του μηριαίου οστού με τη μετατόπισή του.
Με περαιτέρω εξέλιξη της παθολογίας, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει ακόμη περισσότερο και απουσιάζει σχεδόν τελείως στην κοξάρθρωση 3ου βαθμού. Αυτό συνοδεύεται από το σχηματισμό πολλαπλών οστεοφύτων. Σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, ο πόνος γίνεται όχι μόνο ισχυρός, αλλά αφόρητος και συχνά εμφανίζεται ακόμη και με πλήρη ανάπαυση, συμπεριλαμβανομένης της νύχτας. Δεδομένου ότι η άρθρωση του ισχίου είναι σοβαρά παραμορφωμένη, τα στοιχεία της μπορεί να τραυματίσουν τα νεύρα που περνούν εδώ, προκαλώντας πόνο που ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα, στους γλουτούς, καθώς και στον μηρό και ακόμη και στο κάτω πόδι. Αυτό προκαλεί επίσης την αδυναμία να κινηθεί ανεξάρτητα χωρίς βοηθήματα όπως πατερίτσες ή μπαστούνια.
Η κόξαρθρο τρίτου βαθμού είναι άμεση ένδειξη για χειρουργική θεραπεία. Εάν η επέμβαση δεν γίνει έγκαιρα, η κεφαλή του μηριαίου θα συγκολληθεί σταθερά με την επιφάνεια της κοτύλης με οστεόφυτα. Αυτό οδηγεί σε βράχυνση του ποδιού, στην παντελή έλλειψη δυνατότητας ανεξάρτητης κίνησης, αφού η άρθρωση χάνει εντελώς την κινητικότητα, δηλ. Η. Αναπηρία.
διάγνωση
Εάν υπάρχουν σημεία κοξάρθρωσης, συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν ορθοπεδικό το συντομότερο δυνατό. Αρχικά, ο γιατρός θα ερωτήσει τον ασθενή και θα ανακαλύψει τη φύση των παθήσεων και στη συνέχεια θα προχωρήσει στην εξέταση και τη διεξαγωγή λειτουργικών εξετάσεων, συγκρίνοντας το μήκος των ποδιών. Κατά κανόνα, τα δεδομένα που λαμβάνονται είναι επαρκή για να μιλήσουν με μεγάλη βεβαιότητα για την παρουσία της κοξάρθρωσης.
Ωστόσο, δεδομένου ότι μια τέτοια κλινική εικόνα μπορεί να συσχετιστεί με μια σειρά από άλλες ασθένειες των αρθρώσεων του ισχίου, φλεγμονώδους και μη φλεγμονώδους φύσης, απαιτούνται ενόργανες διαγνωστικές μέθοδοι. Με τη βοήθειά τους, ένας ειδικός μπορεί όχι μόνο να επιβεβαιώσει την παρουσία της κοξάρθρωσης, να τη διακρίνει από το ριζικό σύνδρομο που προκαλείται από παθολογίες της σπονδυλικής στήλης, αλλά και να αξιολογήσει σωστά τον βαθμό ανάπτυξής της, πράγμα που σημαίνει την επιλογή των πιο αποτελεσματικών τακτικών θεραπείας.
Σήμερα για τη διάγνωση της κοξάρθρωσης χρησιμοποιούνται:
- Ακτινογραφία των αρθρώσεων του ισχίου - οι προκύπτουσες εικόνες σάς επιτρέπουν να εντοπίσετε σημάδια καταστροφικών αλλαγών, την παρουσία οστεοφύτων, τη φύση της παραμόρφωσης των δομών των οστών και να μετρήσετε το πάχος του αρθρικού χώρου.
- Η αξονική τομογραφία είναι μια πιο σύγχρονη μέθοδος διάγνωσης ασθενειών των οστών που παρέχει πιο ξεκάθαρα δεδομένα από τις ακτινογραφίες, αλλά είναι πιο ακριβή. Ως εκ τούτου, η αξονική τομογραφία συνταγογραφείται σε αμφιλεγόμενες περιπτώσεις, όταν είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί η διάγνωση και ο βαθμός καταστροφής της άρθρωσης του ισχίου.
- Η μαγνητική τομογραφία είναι μια άκρως κατατοπιστική μέθοδος για την εξέταση των αρθρώσεων, η οποία παρέχει το υψηλότερο επίπεδο πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση της άρθρωσης και όλες τις δομές της, ιδιαίτερα τον υαλώδη χόνδρο, τους συνδέσμους και τα χαρακτηριστικά παροχής αίματος.
Στους ασθενείς συνταγογραφείται ένας αριθμός εργαστηριακών εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων των KLA, OAM, εξετάσεις ρευματισμών, βιοχημικές εξετάσεις αίματος και άλλες.
Συντηρητική θεραπεία της κοξάρθρωσης
Κατά τη διάγνωση της κοξάρθρωσης 1 ή 2 βαθμών, η θεραπεία πραγματοποιείται με συντηρητικές μεθόδους. Επιλέγονται για κάθε ασθενή ξεχωριστά, λαμβάνοντας υπόψη τα ταυτοποιημένα συνοδά νοσήματα. Ως εκ τούτου, μπορεί συχνά να χρειαστεί να συμβουλευτείτε όχι μόνο έναν ορθοπεδικό, αλλά και γιατρούς άλλων ειδικοτήτων που θα επιλέξουν την απαραίτητη θεραπεία για την καταπολέμηση των συνοδών νοσημάτων.
Ως μέρος της θεραπείας της κοξάρθρωσης, οι ασθενείς συνταγογραφούνται:
- φαρμακευτική θεραπεία?
- θεραπεία άσκησης?
- Φυσικοθεραπεία.
Είναι επιτακτική ανάγκη για όλους τους ασθενείς να λάβουν μέτρα για την εξάλειψη των επιπτώσεων παραγόντων που αυξάνουν το φορτίο στα πόδια και συμβάλλουν στην εξέλιξη των εκφυλιστικών αλλαγών στην άρθρωση του ισχίου. Αυτό περιλαμβάνει την προσαρμογή της διατροφής σας και την αύξηση της σωματικής σας δραστηριότητας εάν είστε υπέρβαροι. Εάν ο ασθενής υποβάλλεται τακτικά σε υπερβολική σωματική άσκηση, συνιστάται να αλλάξει το είδος της δραστηριότητας ή να μειώσει την ένταση της προπόνησης εάν το άγχος οφείλεται σε αθλήματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συνιστάται η χρήση ειδικών επιδέσμων και ορθώσεων που στερεώνουν την άρθρωση του ισχίου και παρέχουν ανακούφιση κατά τη σωματική άσκηση.
Ιατρική θεραπεία
Στο πλαίσιο της φαρμακευτικής αγωγής, χορηγούνται στους ασθενείς εξατομικευμένα επιλεγμένα φάρμακα, λαμβάνοντας υπόψη τα υπάρχοντα συνοδά νοσήματα. Κατά κανόνα, με την κοξάρθρωση, ενδείκνυνται φάρμακα των ακόλουθων φαρμακολογικών ομάδων:
- ΜΣΑΦ - μια εκτεταμένη ομάδα φαρμάκων που έχουν αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα (διατίθεται σε διάφορες μορφές δοσολογίας, συμπεριλαμβανομένων δισκίων, καψουλών, γέλης, κρέμες, ενέσιμα διαλύματα, τα οποία σας επιτρέπουν να επιλέξετε την πιο αποτελεσματική και βολική μορφή χρήσης).
- Κορτικοστεροειδή - φάρμακα που έχουν ισχυρό αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα, αλλά λόγω του υψηλού κινδύνου ανεπιθύμητων ενεργειών, ειδικά όταν χορηγούνται από το στόμα, συνταγογραφούνται μόνο για σύντομα μαθήματα με τη μορφή ενέσεων.
- μυοχαλαρωτικά - φάρμακα που βοηθούν στη μείωση του μυϊκού τόνου, γεγονός που σας επιτρέπει να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά τους μυϊκούς σπασμούς, οι οποίοι συχνά παρατηρούνται με την κοξάρθρωση.
- Chondroprotectors - μια ομάδα φαρμάκων που περιέχουν συστατικά που χρησιμοποιούνται από το σώμα για την αναγέννηση του ιστού χόνδρου.
- Παρασκευάσματα που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία - βοηθούν στη βελτίωση της διατροφής των μαλακών ιστών και ενεργοποιούν την πορεία των μεταβολικών διεργασιών στην πληγείσα περιοχή.
- Βιταμίνες Β - ενδείκνυνται για διαταραχές αγωγιμότητας των νεύρων που προκαλούνται από συμπίεση νεύρων από αλλοιωμένα στοιχεία της άρθρωσης του ισχίου.
Εάν η κοξάρθρωση προκάλεσε οξεία επίθεση πόνου που δεν μπορεί να σταματήσει με τη βοήθεια συνταγογραφούμενων ΜΣΑΦ, τότε συνιστάται στους ασθενείς ενδοαρθρικός ή περιαρθρικός αποκλεισμός. Η ουσία του έγκειται στην εισαγωγή ενός αναισθητικού διαλύματος σε συνδυασμό με κορτικοστεροειδή απευθείας στην κοιλότητα της άρθρωσης του ισχίου. Αυτό σας επιτρέπει να εξαλείψετε γρήγορα τον πόνο και να μειώσετε τη φλεγμονώδη διαδικασία. Ωστόσο, ο αποκλεισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από ειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό σε ειδικά προετοιμασμένο δωμάτιο. Η διεξαγωγή τέτοιων διαδικασιών στο σπίτι δεν εμφανίζεται.
θεραπεία άσκησης
Κατά τη διάγνωση της κοξάρθρωσης, η τακτική θεραπεία άσκησης είναι υποχρεωτική. Όπως και με τη φαρμακευτική θεραπεία, ένα σύνολο ασκήσεων φυσικοθεραπείας επιλέγεται για κάθε ασθενή ξεχωριστά, λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό καταστροφής της άρθρωσης του ισχίου, το επίπεδο φυσικής ανάπτυξης του ασθενούς και τη φύση των συνοδών ασθενειών (δίνεται ιδιαίτερη προσοχή καρδιαγγειακές παθολογίες).
Χάρη στην καθημερινή θεραπεία άσκησης, μπορείτε:
- μειώστε τη σοβαρότητα του πόνου.
- αύξηση της κινητικότητας της άρθρωσης του ισχίου.
- μείωση του κινδύνου μυϊκής ατροφίας.
- εξαλείψτε τους σπασμούς των μυών του μηρού.
- ενεργοποιεί την κυκλοφορία του αίματος και ως εκ τούτου βελτιώνει τη διατροφή της πάσχουσας άρθρωσης.
Όλες οι ασκήσεις πρέπει να εκτελούνται ομαλά, αποφεύγοντας απότομες κινήσεις και τραντάγματα. Ωστόσο, εάν εμφανιστεί πόνος κατά τη διάρκεια της θεραπείας άσκησης, θα πρέπει οπωσδήποτε να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας για να διορθώσει το επιλεγμένο σύμπλεγμα ή να πραγματοποιήσει εκ νέου διάγνωση προκειμένου να αποκλειστεί η εξέλιξη της νόσου και η ανάγκη χειρουργικής επέμβασης.
φυσικοθεραπεία
Η ολοκληρωμένη θεραπεία της κοξάρθρωσης περιλαμβάνει μαθήματα φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών που έχουν αντιφλεγμονώδη, αναλγητική, αποσυμφορητική και τονωτική δράση στον οργανισμό. Ως εκ τούτου, πιο συχνά οι ασθενείς συνταγογραφούνται 10-15 διαδικασίες:
- θεραπεία υπερήχων?
- ηλεκτροφόρηση;
- UVT;
- μαγνητοθεραπεία;
- θεραπεία με λέιζερ κ. λπ.
Πρόσφατα, το plasmolifting χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως μέρος της συντηρητικής θεραπείας για την κοξάρθρωση, χάρη στην οποία είναι δυνατό να επιταχυνθεί σημαντικά η αναγέννηση του υαλώδους χόνδρου. Η ουσία της διαδικασίας είναι η εισαγωγή στην κοιλότητα της άρθρωσης του ισχίου καθαρισμένου πλάσματος αίματος, που λαμβάνεται από το αίμα του ίδιου του ασθενούς με φυγοκέντρηση.
Χειρουργική Κοξάρθρωσης
Εάν ένας ασθενής διαγνωστεί με κόξαρθρο 3ου βαθμού, τότε ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση, καθώς οι συντηρητικές μέθοδοι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ήδη ανίσχυρες. Δυστυχώς, τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ συχνές σήμερα, καθώς τόσοι πολλοί ασθενείς αναζητούν ιατρική βοήθεια όταν δεν αντέχουν άλλο τον πόνο ή έχουν σοβαρές κινητικές αναπηρίες που τους στερούν την ικανότητά τους να εργάζονται και να κινούνται ανεξάρτητα.
Η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση μπορεί να εξαλείψει πλήρως αυτές τις διαταραχές και να αποκαταστήσει τη φυσιολογική ικανότητα κίνησης του ασθενούς, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής του. Οι ενδείξεις για την εφαρμογή του είναι:
- σημαντική μείωση του αρθρικού χώρου κατά περισσότερο από 80%.
- η παρουσία έντονου πόνου στην άρθρωση του ισχίου που δεν μπορεί να εξαλειφθεί.
- έντονες διαταραχές κινητικότητας?
- κάταγμα του αυχένα του μηριαίου.
Το χρυσό πρότυπο για τη θεραπεία της σοβαρής κόξαρθρωσης, ακόμη και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, είναι η αρθροπλαστική ισχίου. Στην επέμβαση αυτή, μια κατεστραμμένη άρθρωση ισχίου αντικαθίσταται με τεχνητή ενδοπρόθεση από ανθεκτικά και ταυτόχρονα βιολογικά συμβατά υλικά. Η ενδοπροσθετική σάς επιτρέπει να αποκαταστήσετε πλήρως τη λειτουργικότητα της άρθρωσης του ισχίου, να εξαλείψετε τον πόνο και να επιστρέψετε ένα άτομο σε μια πλήρη ενεργό ζωή.
Η ουσία αυτού του τύπου χειρουργικής επέμβασης είναι η εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού και ενός μικρού θραύσματος του λαιμού του. Επιπλέον, ο χειρουργός πρέπει να προετοιμάσει την επιφάνεια της κοτύλης για την εγκατάσταση της ενδοπρόσθεσης, δηλ. H. αφαιρέστε όλα τα σχηματισμένα οστεόφυτα και επιτύχετε τη μέγιστη αποκατάσταση του φυσιολογικού σχήματός του. Μετά από αυτό, εισάγεται μια ενδοπρόθεση του επιλεγμένου τύπου, η οποία στερεώνεται με ειδικό τσιμέντο (κατά προτίμηση για φροντίδα ηλικιωμένων) ή χωρίς τσιμέντο. Στην τελευταία περίπτωση, η ενδοπρόθεση έχει ένα ειδικό σπογγώδες τμήμα σε επαφή με οστικές δομές. Η στερέωσή του στην κοτύλη παρέχεται από τη βλάστηση του οστικού ιστού μέσω του σπόγγου.
Για κάθε ασθενή, ο τύπος της ενδοπροσθετικής επιλέγεται ξεχωριστά. Η πιο αποτελεσματική είναι η ολική αρθροπλαστική, στην οποία ολόκληρη η άρθρωση του ισχίου, π. χ. H. Ο λαιμός και η κεφαλή του μηριαίου οστού, καθώς και η κοτύλη, αντικαθίστανται πλήρως.
Εάν ο ασθενής έχει τη διατήρηση του φυσιολογικού υαλώδους χόνδρου στην επιφάνεια της κοτύλης, μπορεί να υποβληθεί σε μερική αρθροπλαστική, αντικαθιστώντας μόνο την κεφαλή του μηριαίου και/ή τον αυχένα. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται ενδοπροθέσεις διαφορετικών σχεδίων: μονοπολικές και διπολικές.
Το μόνο μειονέκτημα της ενδοπροσθετικής είναι η ανάγκη αντικατάστασης της εμφυτευμένης ενδοπροσθετικής μετά από 15-30 χρόνια.
Μετά την αντικατάσταση της ενδοπρόσθεσης, οι ασθενείς υποβάλλονται σε αποκατάσταση, η διάρκεια της οποίας εξαρτάται από το ρυθμό αποκατάστασης των ιστών. Ως μέρος της αποκατάστασης, συνταγογραφείται θεραπεία άσκησης, φυσιοθεραπεία και θεραπευτικό μασάζ.
Πριν από την εμφάνιση των σύγχρονων ενδοπροθέσεων, σε ασθενείς με κοξάρθρωση βαθμού 3 συνταγογραφούνταν οστεοτομία ή αρθρόδεση. Σήμερα, αυτές οι τεχνικές χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο επειδή έχουν μια σειρά από μειονεκτήματα. Κατά τη διάρκεια της αρθρόδεσης, οι οστικές δομές της άρθρωσης του ισχίου στερεώνονται με μεταλλικές πλάκες. Αυτό εξαλείφει εντελώς το σύνδρομο πόνου, αλλά η άρθρωση χάνει εντελώς την κινητικότητά της. Μετά την αρθρόδεση, ο ασθενής μπορεί μόνο να στέκεται, αλλά δεν μπορεί πλέον να περπατήσει ανεξάρτητα λόγω της έλλειψης κίνησης στην άρθρωση του ισχίου. Επομένως, η αρθρόδεση πρακτικά δεν εκτελείται σήμερα.
Η οστεοτομία περιλαμβάνει την εκτέλεση ενός τεχνητού κατάγματος του μηριαίου οστού με τέτοιο συνδυασμό θραυσμάτων οστού που μειώνει το φορτίο στην προσβεβλημένη άρθρωση του ισχίου. Ωστόσο, το αποτέλεσμα της επέμβασης είναι μόνο βραχυπρόθεσμο και στο μέλλον υπάρχει ακόμη ανάγκη για ενδοπροσθετική.
Επομένως, η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου είναι μια αρκετά επικίνδυνη ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία. Μειώνει σοβαρά την ποιότητα ζωής και στερεί από ένα άτομο την ικανότητα να εργαστεί. Ωστόσο, εάν δώσετε προσοχή στα πρώιμα σημάδια της παθολογίας και ζητήσετε έγκαιρη συμβουλή από έναν ορθοπεδικό, μπορείτε να επιβραδύνετε την εξέλιξή της και να επιτύχετε σημαντική βελτίωση στην ευεξία. Αλλά εάν υπάρχει ήδη κοξάρθρωση, μπορεί να υπάρξει μόνο μία λύση - η ενδοπροσθετική. Ευτυχώς, αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και με σοβαρές εκφυλιστικές-δυστροφικές αλλαγές και να αποκαταστήσει πλήρως την κανονική λειτουργία της άρθρωσης του ισχίου.